The Irishman (2019) คนใหญ่ไอริช

หนังเล่าเรื่องชีวิตกว่าห้าสิบปีของ แฟรงค์ เชียแรน (โรเบิร์ต เดอ นีโร) มาเฟียชาวไอริชที่รอดชีวิตจากสงครามเข้ามาทำมาหากินในแผ่นดินอเมริกา ไต่เต้าจากคนขับรถส่งเนื้อแช่แข็ง ไปสู่การเป็นมือขวาของมาเฟียตัวพ่ออย่าง รัสเซล บัฟฟาลิโน (โจ เพสซี) ทำงานกับผู้นำสหภาพแรงงานคนสำคัญในประวัติศาสตร์อเมริกาอย่าง จิมมี่ ฮอฟฟา (อัล ปาชิโน) ก่อนจะก้าวขึ้นเป็นผู้นำเขตแรงงานคนสำคัญ ผ่านร้อนผ่านหนาวอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งของเหล่ามาเฟียต่างๆ นานา ทำงาน “ทาสีบ้าน” ให้กับมิตรสหายด้วยความซื่อสัตย์ มีศักดิ์ศรี ยึดมั่นในคำสัญญา และแลกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะต้องเผชิญหน้ากับความรวดร้าวสาหัสจากครอบครัวอันเป็นสิ่งเดียวที่เขาต่อสู้และอุทิศตนให้มาตลอด ใน The Irishman แฟรงค์ เชียแรน จึง (น่าจะ) เป็นแก๊งสเตอร์ คนสุดท้าย (คนอื่นไปนอนคุยกับรากอะโวคาโดกันหมดแล้ว) และเรื่องราวทั้งหมดไม่ว่ามันจะสร้างบาดแผลให้ใคร ทำให้ใครต่อใคร, รวมทั้งคนที่เขารักมากที่สุด, ต้องเจ็บปวดเกลียดชังสักแค่ไหน แฟรงค์ ก็ทำได้แค่ยอมรับมัน และอธิบายได้แค่ว่า “มันต้องเป็นอย่างที่มันเป็น” และเขาจึงต้อง “ทำอย่างที่ควรต้องทำ” เท่านั้น บางทีคนเราก็ไม่ได้มีทางเลือกในชีวิตมากนักหรอกครับ